Bomen voor schoolkinderen in Kenia

Tot slot nog de link en een paar foto's van het project van de school waar ik ben geweest met mw. Beckmann:

http://www.aarbeckmanntrust.com/index.php

De filisofie van mw Beckmann: de meeste publieke scholen in Kenia beschikken over veel grond, wat vaak een enorm braakliggend terrein is (stoffig en vies, zonder sprietje groen) denk aan 3-4 hectare. Zij heeft 27 scholen overtuigt om hier (met wat geld van haar, zij betaalt de baby boompjes) bomen te planten. Bomen houden vruchtbare aarde en vocht vast in de bodem, waardoor erosie en woestijnvorming kan worden tegen gegaan. Bovendien zorgen bomen binnen paar jaar voor hout (takken), wat kostbaar is (brandstof voor 80% vd huishoudens hier en voor keuken van de school) en bomen zorgen ook voor een groene, gezonde leeromgeving voor de kinderen. 

Op de foto´s hieronder leren kinderen hoe ze bomen moeten planten. Volgens mw Beckmann: hoe groter / dieper het gat tussen de stenen wordt gemaakt (en gevuld met vruchtbare aarde/mest), hoe sneller de bomen groeien. Als het gat 1,5 meter bij 1 meter is, heb je binnen 5 jaar een volwassen boom. En bomen zijn goud waard in Afrika!

de tragedies van Afrika

http://www.bbc.co.uk/news/world-africa-14879401

Eergisteren werden we opgeschrikt door vreselijke verhaal van de slump (sloppenwijk) Sinaï - tragedie, waarbij waarschijnlijk meer dan 100 mensen levend verbrand zijn vanwege lek in een oliepijp. Onder andere een "creche" met zeker 20 kindertjes is van aardbodem verdwenen, toen olie vanuit de pijplijn tussen Nairobi en Mombasa in een lokaal riviertje stroomde en mensen met emmertjes probeerden om olie op te vangen om zo een zakcentje bij te verdienen. Totdat iemand (die het vast niet meer kan navertellen) een cigarettepeuk weggooide in de rivier, waarna de heleboel ontplofte en in brand vloog.... Met vele doden en gewonden tot gevolg.

En dit was niet de eerste keer dat dit is gebeurd! Een radioreporter van de populairste radiozender in Nairobi (Classic FM) vroeg zich af hoe mensen zo dom kunnen zijn (zelfs als je arm bent): "Are we just poor or are we poor in our minds?" (zijn we gewoon arm, of zijn we arm in ons hoofd?)

En om het verhaal even rond te breien, was dit nu juist de plek waar ik een week geleden naar het lagere schoolproject van Maryke Beckman, van Chiel zijn werk, was gegaan! De rivier stroomt nl langs de school....! Of er schoolkinderen zijn vermist, verbrand of gewond weet ik niet, maar gelukkig is de school zelf niet getroffen.

druk druk druk

Ja, zat ik 2 weken geleden nog te zuchten dat ik me zo verveelde, nu is het hectischer dan ooit en maak ik me een beetje druk (letterlijk dus) hoe ik al die activiteiten in mijn dag ga passen.

Belangrijkste nieuws (en ook meteen druk op de ketel!) is dat ik waarschijnlijk vanaf as week een flinke consultancy opdracht heb voor organisatie waar vriend van Chiel commercieel directeur is. Bedrijf zit echter in Nigeria (voor mensen die aardrijkskunde nooit zo lag, dat ligt aan west-kust van Afrika, ongeveer 5 uur vliegen vanaf Nairobi, Nederland-Turkije is dichterbij), Ghana en Sudan (need I say more?). En dat maakt een HRM klus natuurlijk moeilijk. As vrijdag vlieg ik naar Uganda, om kennis te maken met het management team.

Maar als dit nu het enige is...  Elke donderdagmiddag geef ik 6 kinderen een uur lang kookles. Dan ben ik gevraagd voor het bestuur van de Nederlandse School, maar zijn er ook tegenkandidaten begreep ik, dus ik hoop bijna dat ik het niet word. En ik heb me opgegeven voor Swahili les, samen met 3 andere moeders, 2 uur per week. Ik spreek het al wel een paar woordjes, maar nu gaat het echt hard denk ik.

Dan had ik nog een sollicitatie lopen bij de UN als HRM officer, maar daarvan heb ik gelukkig (!) nog niets gehoord.

En afgelopen donderdagochtend ben ik met mw. Beckman, de vrouw van de oprichter van AAR (= chiel zijn werkgever) mee gegaan naar een charity project wat zij steunt. Dat was een grote lagere school (bijna 2000 leerlingen) in een sloppenwijk. Allereerst was ik nog nooit in een sloppenwijk geweest. Daarnaast was de school ook heel byzonder en ontroerend. De sloppenwijk is heel heftig (vies, ivm open riool en de modder), heel druk en vol, en ook wel beetje beangstigend, omdat je heel goed beseft hoe rijk je bent in vergelijk met deze mensen. De school was echt een paradijs in die chaos: groen met bomen, schoon met nette toiletten, kinderen in rode truitjes, grijze broeken of rood/wit geblokte jurkjes, vaak met gaten erin, maar eigenlijk allemaal vrolijk. Ze krijgen er een goede maaltijd (van bonen en tarwe) heel simpel, maar voedzaam (ik heb het ook geproeft) en best lekker. Daarnaast krijgen ze elk half jaar een ontwormingskuur, heel belangrijk voor de kinderen in slechte omstandigheden om hun weerstand op pijl te houden. Ook hebben ze geen klassen groter dan 55 leerlingen. Dat lijkt idioot veel, maar voor Kenia is het redelijk in vergelijk dat er ook scholen zijn met klassen van 200 kinderen, waarbij je je kan afvragen hoeveel ze dan nog kunnen leren. Ook hebben ze een computer lokaal met 60 pc's, waar alle kinderen vanaf groep 4 een uur per week les krijgen.
Een heel mooi project, wat zelfvoorzienend werkt: de school staat op een flink terrein, waar men 15 jr geleden bomen is gaan planten. Het hout van de bomen gebruiken ze om eten te koken voor de kinderen. Daarvoor krijgen ze normaal geld van de overheid, wat ze nu voor andere doelen kunnen gebruiken, zoals het ontwormingsprogramma. Ook wordt ouders die het schoolgeld niet kunnen betalen, toegestaan om op het school terrein te werken aan onderhoud van de school en op die manier te betalen voor de opleiding van hun kinderen. Ik kan er nog een hoop over vertellen, maar nodig je liever uit om te kijken op de website van AAR: (volgt nog)
Mw Beckman is enorm fanatiek en steunt zo 27 scholen in het land, niet met geld, maar met kennis over haar project.

Maar ook michiel en tobias hebben het druk: Tobias gaat natuurlijk 5 dagen per week naar school. Daarnaast doet hij 2 naschoolse activiteiten: hij speelt afrikaanse drums en zit op musical dance. Elke week komt er wel een vriendje spelen en as zaterdag is tobias jarig en daarvoor moeten papa en mama nog een hoop voorbereiden, waaronder taarten bakken en het netgekochte zwembad vol laten lopen (zo'n 10.000 liter, hadden we net uitgerekend, hmmmmmmm ).

Ten slotte michiel heeft net super drukke week achter de rug: strategy meeting waarin een paar grote beslissingen voor komende maanden zijn genomen. Daarbij werden af en toe harde noten gekraakt en was hij vrijdag (want hij wilde perse het die week afronden) om 01 uur thuis (snachts dus),
Tobias was wel wat nukkig eind van de week, want hij had papa, die 's ochtends om 7 uur vertrok en savonds als tobias al sliep weer thuis kwam, bijna hele week niet gezien.

In het vooruitzicht nog de verhuizing, waarbij we ook nog wat zaken zoals nieuwe koelkast, fornuis en gordijnen moeten regelen. Half oktober komen mijn ouders 2 weken op bezoek. Dus genoeg om me druk om te maken! O ja, de auto, bijna geregeld, nog een klein akkefietje over 4000 EUR met Toyota, maar de douane papieren zijn gelukkig binnen! En de container met onze meubels is gearriveerd en gaat as week worden gecleared.

Ach, meeste mensen weten dat ik liever beetje druk maak, dan me zit te vervelend thuis. Dus dat is nu goed geregeld!