donderdag 11 augustus 2011

arm en rijk.....

Afgelopen vrijdag was een heel boeiende dag, Tobias en ik waren samen naar de binnenspeeltuin bij Adams Arcade, waar we een groep (arme) Keniaanse schoolkinderen tegen kwamen, die een dagje uit waren. De kinderen waren allemaal in soort van schooluniformen, maar die waren veelal kapot (grote gaten in mouwen). Toen ze gingen lunchen aten de meeste kinderen gekookte rijst met aardappels uit een soort broodtrommeltje wa ze samen deelden, Tobias zat ondertussen te piepen dat hij geen zin had in zijn net vers gekochte croissant, maar liever een koekje of een zakje chips wilde hebben… tja!
De leraren hadden geregeld dat ze die dag bij verschillende attracties gratis naar binnen konden. Tobias was heel gezellig met de kinderen aan het spelen en daarom vroeg de directrice of Tobias en ik misschien mee wilden naar de volgende attractie. Dat wilden we wel. Zij met zijn 40-tigen in 2 volkswagenbusjes, wij met zijn 2en in auto met chauffeur…. Hmmmm dat geeft natuurlijk ook te denken.

De volgende stop was een soort zwemparadijs, het was aandoenlijk om te zien hoe de kindertjes die nog nooit in een zwembad waren geweest (en natuurlijk geen zwembroek hebben) in hun ondergoed (en soms in lang tshirt als ze geen ondergoed hadden!) in het pierebadje mochten spetteren. Tobias spetterde vrolijk mee (ook in zijn onderbroekje, want ik wist niet toen we van huis gingen dat we naar een zwembad zouden gaan). Net voor we bij het zwembad aankwamen hadden Tobias en ik voor alle kinderen koekjes en zuurtjes gekocht. Dat viel zeker in de smaak en niet alleen bij de kinderen, ook de juffen snoepten lekker mee, die kregen dat duidelijk ook niet elke dag!

Over een poosje gaan we een keer bij ze op school kijken, dat lijkt me heel inspirerend want die leraressen zijn echt enorm gedreven. Misschien een goede plek om wat spullen die ik in de container heb zitten om weg te geven (w.o. 2 oude laptops).

De verschillen tussen arm en rijk, tussen kansen krijgen en gewoon pech hebben, in Nederland worden geboren en in Kenia, zijn toch wel moeilijk een plek te geven voor mij. Daarnaast ontroert het om te zien hoe mensen hier met weinig geld heel gelukkig kunnen leven. En het leidt ook tot dilemma’s: geef je geld of goederen weg? En zo ja, hoeveel en aan wie wel/wie niet?

Gisteren liepen we weer tegen dit dilemma op: Derrick, een van onze bewakers, is nu al een week ziek en het gaat niet goed met hem. Michiel had hem €15,- gegeven om medicijnen te kopen, maar hij belde dat hij terug moest naar het ziekenhuis en had nog eens €30,- nodig. Dat heeft Chiel (via Justus de andere bewaker die bij Derrick in de buurt woont) ook gegeven. Daarnaast werken Justus en Bonny nu over, om de shifts van Derrick in te vullen, wat ons €5,- per dag extra kost. Al met al kleine bedragen, maar vandaag hoorden we dat Derrick naar het ziekenhuis was gegaan, omdat hij enorm hoge koorts heeft en buitenwesten was geraakt en daarom was opgenomen. Of hij juiste behandeling krijgt weten we eigenlijk niet, want Michiel zijn verhalen over de gezondheidszorg in Kenia, waar hij momenteel zelf voor werkt, zijn niet altijd positief. En wie die opname in het ziekenhuis gaat betalen, weten we ook  niet en tenslotte is het zeker ook de vraag of Derrick (snel) beter gaat worden. Het ziekenhuis had echter al aangegeven hem de volgende dag sowieso weer naar huis te sturen (naar zijn vrouw en 2 kinderen: 2 jaar en 3 maanden). Een mensenleven is hier veel minder waard, dat is duidelijk. Heftig hoor, als je daar over nadenkt en we vragen ons af of wij verder moeten of kunnen helpen….

Ons leven als rijke expats kent ondertussen ook zijn ups en downs, al zijn die niet te vergelijken met bovenstaande. Over ongeveer 1,5 week gaat tobias naar school. Voor mij, maar ik denk ook voor hem wel fijn. Eindelijk ritme en rust (voor mij) en fijne dagbesteding met andere (nederlandse) kinderen voor Tobias. Tobias heeft het nl nog steeds wel moeilijk met de overgang en kan af en toe heel dwars doen. Dat is niet echt fijn om dan hele dag samen op te trekken, leuke dingen te bedenken en Tobias mee te moeten zeulen omdat hij nergens zin in heeft, behalve hele dag DVDtjes en kinderfilmpjes op YouTube kijken. Maar toch proberen we zoveel mogelijk leuke dingen te regelen.

Zondag zijn we met zijn 3-en naar “de giraffen” geweest. De giraffen (Giraffe Manor) is een stukje van Nairobi National Parc waar zo’n 10 zeer zeldzame rothschild giraffen rondlopen. Er is een platform gemaakt, op giraffenhoogte, waar je ze kan voeren. Tobias is er in januari met mij al geweest, maar Michiel nog niet, dus zijn we nu met zijn 3-en gegaan. Tobias houdt erg van dieren, kippen, honden, maar dus ook giraffen, zeker als je ze uit je hand kan laten eten, dus dit viel zowel bij Tobias als bij de giraffen in de smaak.

Maandag kregen we bezoek van Rob (zie blog verslag van begin juli) en zijn vrouw Nicole en zijn 2 dochters en zoontje. Zij wonen in Nigeria, maar waren in Kenia op vakantie, ook omdat papa daar moest zijn voor zijn werk. De jongste 2 kinderen zijn iets ouder dan Tobias en Tobias verheugde zich erop dat er kinderen zouden langskomen om met hem te spelen. Ze kwamen echter pas ‘s avonds, dus dat betekende lang wachten voor Tobi. Maar toen ze er eenmaal waren, was Tobias helemaal in zijn element. En wij hadden ’t ook erg gezellig trouwens.

Dinsdag, de volgende dag was Tobias echter behoorlijk humeurig, want hij was de avond daarvoor veel te laat naar bed gegaan. ’s Middags kwamen Gijs en Naut met hun moeder Kim op bezoek bij ons. Ook dat was heel gezellig, lekker met zijn 3-tjes buitenspelen en lekker Nederlands kletsen. Tobias voelt zich nl nog erg onzeker met het Engels, terwijl het al heel aardig gaat, als Rosa onze hulp iets in het Engels aan Tobias vraagt, geeft hij mij 8 vd 10 keer juiste vertaling (als controle voor zichzelf) en zijn woordenschat stijgt met de dag.

Woensdag kwamen de kinderen + nichtje van Rosa (2 meiden van 12-13 en een zoontje van 8)  de hele middag met hun moeder mee op uitnodiging van mij. Tobias zou leuk met rosa’s zoontje kunnen spelen, maar op een of andere manier hadden ze niet zo’n klik. Tobias was veel drukker met eieren zoeken in het kippenhok en hagedissen vangen samen met Bonny onze guard. Rosa had ondertussen als lunch keniaans eten voor ons gekookt: Ugali, een soort hele dikke maispap met spinazie (a la creme) en omena, een saus met hele kleine gedroogde visjes en tomaten. De ugali en de spinazie waren heel lekker, de visjes vonden we toch wat minder lekker smaken, daar moet je duidelijk mee worden opgevoed, want anderen smulden ervan. Na het eten keken de kinderen naar een DVD-tje van Tobias: Alvin & the chipmunks. Aangezien zij thuis in een 1 kamer appartementje wonen en geen TV hebben, laat staan een dvd speler, vonden ze dat heel leuk. Limonade en grote bak chips erbij en het feest was compleet. Ik heb afgesproken dat ik binnenkort ook een keer bij Rosa thuis kom kijken. Puur uit interesse.

Helaas, vandaag (donderdag) is Tobias ziek, koorts, overgeven, diaree. Waarschijnlijk heeft hij iets gegeten of gedronken (of lopen rommelen in de tuin en te weinig zijn handen gewassen) waardoor zijn darmen het allemaal even niet meer leuk vinden. Arme mannetje ligt al hele dag op bed, maar goed, hij vindt alle aandacht van mama heel fijn, ik heb hele ochtend lego autos zitten bouwen met hem, dus hij knapt vast snel weer op. En anders zit een van de beste klinieken van Nairobi hier 15 minuten vandaan, nl bij Chiel op zijn werk, dan daar maar even langs de dokter om wat dingetjes na te laten kijken…. Tja, dat is voor ons toch wel stuk makkelijker, dan voor zo’n letterlijk arme derrick. Blijft ethisch voor mij toch een moeilijke zaak.