het aftellen is begonnen

Tobias telt de dagen totdat we vertrekken, maar geniet ook van het zeeuwse strand:

Tobias even lekker op het strand

Kijk eens, ik kan mijn naam al schrijven in het zand

Tobias trots naast zijn mooie zandkasteel

Tobias zijn vondst van de dag: een zeesterretje in een oude oesterschelp.

Michiel aan de slag

Ondertussen is Michiel bezig om zich in te werken en te verdiepen in de business van AAR, het bedrijf waarvoor hij nu werkt. Kijk ook eens op  http://www.aarhealth.com/ dan krijg je een beetje een idee wat voor soort organisatie het is. AAR heeft zijn hoofdvestiging in Kenia, maar ook vestigingen in buurlanden Tanzania en Oeganda. Om ervoor te zorgen dat Michiel komende week als Tobias en ik in Nairobi arriveren, wat meer tijd heeft voor thuis, is hij afgelopen en komende dagen flink op reis.

Medio vorige week vertrok Michiel daarom naar Dar es Salaam, de hoofdstad van Tanzania en afgelopen zaterdagavond 16 juli vloog hij weer terug naar Nairobi, om zondagmidddag 17/7 op het vliegtuig naar Kampala, Uganda te vertrekken. Druk schema dus en er wordt veel van hem verwacht, maar nu wij er nog niet zijn, heeft hij even de handen vrij. Maar het werk bevalt hem tot nu toe goed.

Toen ik hem afgelopen zaterdagmiddag belde kreeg ik hem in 1e instantie niet te pakken. Wat bleek, hij zat samen met de CEO van AAR op het strand in Dar es Salaam en had net een duik in de zee genomen, omdat hij wat tijd moest doden ivm zijn late vlucht terug naar Nairobi. Iedereen die zich het Nederlandse noodweer van afgelopen donderdag 14 juli nog herinnert, zal snappen dat ik met Michiel geen medelijden heb.... :)

Het strand bij Dar es Salaam, Tanzania

De race tegen de klok!

Nou dat was me een weekje wel!!!!

Zaterdag, zondag, maandag inpakken, sorteren, uitzoeken, weggooien.... alleen met Tobias zijn speelgoed/kamer was ik al een hele dag bezig.

Maandagmiddag kwam Tobias met mijn ouders naar den haag, waar zij 5 dagen op de camping in hun camper hebben gestaan. Zo kon Tobias af en toe even langskomen om te kijken hoe zijn huis werd ingepakt en kon mijn moeder nog helpen met alle klussen die moesten worden gedaan. Natuurlijk ontdekte Tobias toen de WII die we stiekem hadden gekocht en mee ging in de container, als verrassing voor in Kenia en heeft hij ondertussen ook zijn verjaardagskado in mijn tas voor in het vliegtuig al gezien, wat is het toch en slimme jongen .... :))))

Dinsdag kwamen de verhuismannen van UTS, die alles gingen inpakken en als ik zeg alles, bedoel ik ook ALLES! dus alle losse spullen natuurlijk in dozen, en alles grote dingen, zoals meubels, etc werden in bubbelplastic gewikkeld en daarna in op maat gemaakte kartonnenverpakkingen gestopt/gepakt. Eind van de dag stond het huis vol met witte dozen en witte kartonnen meubels, heel apart...

Gelukkig bood Sascha, mijn buurvrouw nog helpen hand, kon ik wat beddengoed lenen en een stofzuiger... en vanaf dinsdag sliep ik bij Hilda en Pieter, mijn oom en tante die in Leidschendam wonen.


Woensdag om 13 uur kwam de zeecontainer: 40 ft = 13 meter lang, 3,5 meter breed, in onze toch wel smalle straat. hij kon er net in, blokkeerde flink de weg, maar goed, ik had het aangekondigd bij de buren en hij was er om 13 uur en vertrok om 16 uur, dus het viel wel mee qua overlast hoop ik. Er ging 40 kub in (dus dat viel nog mee, want er past ruim 60 kub in), netjes ingepakt, verzegeld. Toch wel heel raar gevoel als de vrachtwagen dan wegrijdt met al je spullen erin en jou achterlaat met een totaal leeg huis!

En toen waren we er nog niet: Donderdag en vrijdag waren de klusdagen. Donderdag is Tobias zijn kamer opnieuw geschilderd, 2 ramen gerepareerd, rookmelders opgehangen (contractuele verplichting vanuit Shell voor onze huurders), wat kleinere dingen in het huis gerepareerd en vooral enorm veel schoongemaakt. Wat een groot huis hebben we toch en wat een troep komt er uit zo'n huis!

Vrijdagmiddag om 16.30 uur was dan eindelijk de sleuteloverdracht aan Gordon en Allison en hun dochtertje Charlotte, onze huurders. Die waren heel blij dat ze nu dan echt (ze zitten al een paar maanden in NL in een transitflat) de sleutel kregen en as week zelf kunnen gaan verhuizen en inrichten.

Tenslotte volgde het onvermijdelijke afscheid van de straat en onze buren, die, zoals wel vaker stonden te borrelen op de stoep. Dat was wel even een moeilijk moment, want ik besef maar al te goed dat we toch wel in een hele leuke straat met hele gezellige mensen wonen (woonden moet ik zeggen). Dus dank jullie (Martijn en Peter) wel voor de wijn, Georgina voor de lekkere hapjes en Robbert voor het bijpassend commentaar.... We gaan jullie heel erg missen!


Over 10 dagen, op maandag 25e om 11.15 uur vliegen Tobias en ik dan écht naar Kenia. Maar tot die tijd even bijkomen bij mijn ouders in Vlissingen van alle drukte en emoties.


-----------------------------------------------


PS Ik begreep dat er wat mensen zijn die een comment willen schrijven en dat schijnt niet goed te lukken. Ik heb ea uitgezocht, ik moest ook iets hiervoor instellen bleek. Klik svp even op onderstaande link voor wat nadere hulp. Als het goed is, maar ik zal het morgen zelf ook even testen, moet het nu wel kunnen. Ik hoor graag van jullie, dus succes! En als het niet lukt, kopier het svp in een mailtje naar evabroekhuis@hotmail.com

http://www.google.com/support/blogger/bin/answer.py?hl=nl&answer=42399