Rond 20.30 uur landen we in Nairobi, waarna de ellende begon. Het bleek dat op het zelfde tijdstip 5 vliegtuigen waren geland, waarvan 3 uit Europa. In totaal ruim 1200 passagiers die door 5 douane beambten van visa (of controle) moesten worden voorzien. Daardoor moesten we bijna 2 uur wachten. Tobias, moe van de reis, viel op de grond in slaap. Ik stond met 3 grote tassen handbagage en een slapend kindje te stunten in de rij, totdat een aardige mevrouw me voor liet gaan (anders hadden we er zo nog een uur gestaan) en ik eindelijk naar onze 5 overige tassen en vooral naar Michiel toe kon gaan: Karibu Kenya (welkom in kenia)!
Thuis aangekomen hebben we nog even wat gedronken, Tobias (die ondertussen weer klaar wakker was) het huis laten zien en toen snel naar bed.
Dinsdag, de eerste dag van ons nieuwe leven in Kenia. Michiel had een dag vrij genomen en het was fijn om het huis, de guards en Rosa onze hulp al te kennen. We deden dus rustig aan, hmmm nou niet dus. Er stond nl ook meteen 1e househunting trip op het programma. Daar zat ik eigenlijk niet op te wachten, maar dit is dé tijd om een huis te zoeken, omdat nu veel expats verhuizen (terug naar NL of andere post krijgen) en er dus nu veel huizen vrij komen. In september zou dat wel eens heel anders kunnen zijn, dus wijsheid om toch nu snel op zoek te gaan.
Via via had Michiel een mannetje geregeld die met ons op pad zou gaan om ons een 3-tal huizen te laten zien. 1 huis had Michiel al gezien en vond hij erg mooi, dus ik was vol verwachting. Helaas viel dat hij wat tegen, al was het op zich een prima huis. Het 2e huis was mooier, tuin was groter, maar de locatie was niet helemaal optimaal. 3e huis wat het helemaal, echt geweldig, al was de locatie hier nog slechter dan het 2e, maar het huis was zo mooi van binnen en de tuin werkelijk prachtig…. Helaas het was net verhuurd! Het 4e huis (bonus omdat het 3e al was verhuurd) was nog groter maar miste elke vorm van karakter en de locatie was slechtste van allemaal… Die avond kregen we een sms dat het 1e huis (wat Michiel al had gezien) ook de interesse had van een ander stel en dat we snel moesten beslissen. Soms moet je dan maar op de intuïtie afgaan, want helemaal geloven deed ik het niet. Maar daarom met agent (ons mannetje dus) nog maar een afspraak gemaakt om volgende middag (woensdag) zonder Michiel er nog een keer te gaan kijken. Toen ik het zag viel het 100% mee, maar op een of andere manier bleef ik twijfelen. Hij liet me vervolgens nog 2 andere huizen zien, die het écht niet waren (ene huis heel mooi, maar tuin van 5 bij 4 meter en andere huis had juist een tuin van 1 hectare. Maar het huis viel van ellende (letterlijk!) bijna in elkaar). Wat nu?
Michiel had echter maandag op de site van UN nog een advertentie gezien over 4 nieuw te bouwen huizen op een locatie die voor ons goed te doen is, met veel Nederlanders in de buurt en tegen een schappelijke prijs. Echter, dat huis is dus nog niet af, en onze 2e zorg: de grootte van de tuin was ook onduidelijk, dus wel groot vraagteken… Maar toch meteen afspraak gemaakt voor donderdag. Ik zat er woensdag behoorlijk doorheen, zag het hele huiszoekgebeuren eigenlijk even niet meer zitten. Maar ja tot nu toe ging alles hier zo voorspoedig, daar moeten we maar in blijven geloven, dan gaan de dingen stuk makkelijker. En voilà, volgende dag huis in aanbouw (gelukkig al bijna af) gezien en dat is echt een goede optie: mooi huis, tuin is prima, enige nadeel is dat de woonkamer wat klein is, maar waarschijnlijk leef je toch 80% van je tijd buiten (tussen september en juni in elk geval), waardoor dat een wat minder belangrijk is voor ons. Dus afspraken met eigenaar gemaakt, met beetje mazzel tekenen we as week het huurcontract en kunnen we er eind september in (wanneer ook ongeveer onze container arriveert, hopen we!)
Tobias was het huiszoeken ondertussen helemaal zat, dinsdagmiddag al. Maar natuurlijk hadden we ook nog iets leuks voor hem in petto: de safariwalk bij Nairobi National Parc. Dat is een soort dierentuin met lokale dieren, die in afgescheiden stukken bos zitten en waar je via voetpad/boardwalk tussendoor loopt. Het zijn niet zo heel veel dieren, maar als eerste kennismaking met de natuur in Kenia zeker een leuke aanrader: leeuwen, cheeta’s, luipaard, buffels, dik diks (=mini hertjes), zebra’s, nijlpaard, apen, krokodillen, etc. Sommige dieren zijn trouwens niet gevangen, maar wandelen er gewoon rond omdat dit hun natuurlijke omgeving is: vele vogels, bavianen (hele bende, vrij agressief…), wrattenzwijnen, schildpadden, etc. Kijk maar eens op http://www.kws.org/about/training/nairobi_safariwalk.html
Woensdag ging Michiel weer aan het werk en was ik alleen met Tobias thuis. Tobias was niet in een al te beste bui, al dat verhuizen ging hem toch niet helemaal in de koude kleren zitten, dat was duidelijk.
Eerst maar eens in bad… heel gedoe want het warmwater in de badkamer werkt voor geen meter, dus keteltjes water gekookt op het fornuis en daarmee bad gevuld… (voor het echte Karin blixen gevoel).
Elke dag behalve in het weekend om 12 uur komt rosa, onze huishoudster, ze wast, strijkt, maakt schoon, doet hier en daar wat boodschapjes en kookt, dus hele huishouden hoef ik me eigenlijk nauwelijks druk om te maken, ideaal! Woensdagochtend ging ik met Tobias naar het YAYA center, een redelijk grote mall bij ons om de hoek, om boodschappen te doen (ik had hele klussenlijst, stomerij om spullen van Michiel op te halen, geld pinnen, bij safaricom internetaansluiting oplaten laden, gewone boodschappen doen en Tobias had ik een ijsje beloofd). Na ruim een uur (onze chauffeur stond braaf te wachten… pffff voel me soms net Maxima met al dat personeel!) en Tobias wiens humeur weer een beetje was opgeklaard, weer in auto gesprongen naar huis.
Om 14 uur zou ik nogmaals naar een huis gaan kijken, zoals ik al eerder schreef en tobias had zowaar besloten dat hij niet mee ging, maar thuis bleef bij Rosa en Derrek een van de guards (bewakers). Derrek ging nl de honden wassen en de honden, ze heten Sana en Tim, vindt Tobias helemaal prachtig. Toen ik 2 uur later terugkwam vond ik een jongetje, helemaal enthousiast (dat geeft de burger moed!) en helemaal onder de modder. Gelukkig hield rosa ook een oogje in het zeil, zodat hij in zijn onderbroek het huis weer in kwam. Even handen wassen en toen aan tafel, want rosa had wederom lekker gekookt.
Donderdag was een gezellige dag. Ik ging met Tobias naar Adams Arcade, weer een ander winkelcentrumpje, waar ze zowaar een binnenspeeltuin hebben. Ik heb een beetje een hekel aan die dingen (in NL is er altijd een enorm kabaal van schreeuwende kinderen, als volwassene betaal je de hoofdprijs entree, terwijl je alleen maar op de krent zit te wachten totdat je kind is uitgespeeld en het stinkt naar patat en frikadellen). Gelukkig hier geen patat bakkerij, geen entree voor ouders en het was er toevallig heel rustig, dus heb ik lekker boekje gelezen en heeft Tobias zich uitgeleefd met andere kindjes in het klim en glijgebeuren.
Daarna samen geluncht (Tobias als lunch een ijsje… ok voor deze keer, foto volgt) en ik soep en een lekkere wrap + smoothy voor nog geen 10,- EUR, dat doen we vaker!
Na de househunting met positieve afloop 's middags gingen we op bezoek bij Jacoline en Rene, een Nederlands stel met 2 kinderen die al 2 jaar in Kenia wonen. Het is erg leuk om te zien hoe andere Nederlanders wonen, zij hadden echt mazzel, niet zo’n heel groot, maar prima huis met joekel van een tuin, echt geweldig! Tobias was helemaal in zijn element, 2 kinderen om mee te spelen en lekker in de tuin te ravotten, papa en mama op het terras, wijntje, bbq, gezellig beetje kletsen, dat is het goede Keniaanse leven!
PS Dank voor het contact Eelco en Suzanne!
