Wennen

Tobias en ik zijn nu 10 dagen in Kenia. En soms valt het mee en soms valt het tegen. Het is vooral erg wennen, voor ons allebei. Michiel moet veel werken, hij vertrekt elke ochtend rond 8 uur naar zijn werk om tegen 18.30 uur, net voordat het donker wordt (elke dag rond 18.45 uur), weer thuis te komen. Dan gaan we snel aan tafel om samen te eten, dan mag tobias nog even televisie kijken (meestal dvdtje want BVN, de Nederlandse zender voor NL-ers in den vreemde :) zendt weinig leuks uit voor kinderen) waarna we tobias naar bed brengen (inclusief voorlezen, de dag doornemen etc.).

Verder moeten er ook nog wel dat dingen geregeld worden, dus ben ik bijna elke dag wel een poosje zoet met naar het winkelcentrum gaan om boodschappen te doen, of andere dingen te regelen. Zo bel ik nog steeds met mijn Nederlandse telefoon, dus ik moet echt als een haas een keniaans nummer gaan regelen, want anders ga ik falliet. Om de electra te kunnen betalen moet je een sms met je accountnr naar een telefoonnummer sturen, dan krijg je het bedrag met je rekening van deze maand per sms terug. Dat geld moet je dan gaan storten bij een speciaal loket in een specifieke supermarkt, hier 10 minuten vandaan. Het werkt hier dus allemaal een beetje anders, wel handig hoor die mobiele telefoon, maar het kost tijd om dit soort dingen uit te zoeken en te regelen. Al die klusjes vindt Tobias natuurlijk niet echt leuk om te doen.

Overdag probeer ik daarom steeds iets leuks te verzinnen voor Tobias, maar dat valt nog niet mee. Dinsdag zijn we naar Amani geweest, een restaurantje met winkeltje en een speeltuintje, waar je lekker kan zitten en wat eten en wat helemaal gerund wordt door alleenstaande vrouwen (een charity project). Daar kon Tobias even lekker spelen. http://www.amaniafrica.org/index.php

 Amani (= vrede)

Omdat Tobias en ik beetje moeten wennen, is het ook fijn om eens even een dagje niets te doen, maar Tobias verveelt zich nogal snel omdat er geen kinderen zijn om mee te spelen en dan moet mama met hem spelen. In Den Haag hoef je maar de straat op de gaan en is 9 vd 10 keer wel een kindje in de buurt. Daarbij vindt Tobias de zomervakantie sowieso niet echt leuk, veel te lang. Hij kijkt er echt naar uit om weer naar school te gaan. Volgend jaar ga ik dat zeker anders regelen!

Maar we beleven ook leuke dingen: maandag zaten er wel 20 aapjes in de tuin, in alle bomen om het huis heen. De honden werden helemaal dol, blaffen en achter de apen aanrennen. Het was duidelijk dat de apen een spelletje met de honden speelden en ze een beetje aan het uitdagen waren. Gisteren waren de apen op de weg voor ons huis en hebben Tobias en ik ze stukjes banaan gevoerd, tja dat maak je niet snel mee in Nederland.

aapjes in de tuin

Verder zijn de kippen weer begonnen met eieren leggen, dinsdag hadden we er wel 5, Tobias vindt dat prachtig. Hij gaat om het uur kijken of de kippen nog meer eitjes hebben gelegd. Er is 1 kip, een hele dikke, die constant op het legmandje in het hok ligt, maar zelf geen eieren legt. Gewoon een hele luie kip vinden wij. Om te zien of er nog eieren zijn moet je haar optillen, maar ze wil nog wel eens pikken. Dus tobias gaat nu steeds aan de guards vragen om de kip op te tillen. (Mooie is ook dat woord voor EI in het Swahili JAI is, dat lijkt erg op elkaar, dus snappen ze wel wat tobias bedoeld als hij naar ze toekomt met verhaal over een EI.

de haan

Sana

Van de hongersnood in Kenia/Somalië merken we hier weinig, het lijkt erop dat het een beetje wordt dood gezwegen hier. Het is dan ook raar om hier lekker in de tuin te zitten en te genieten van je lunch en eigenlijk geen notie te hebben dat 800 km verderop mensen omkomen van de honger (in Nairobi is het namelijk heel groen). Maar ik heb €100,- gestort op bankrekening van WFP (World Food Programme) van de UN, wel het minste wat je kan doen, zeker als je in Afrika woont.

Daarnaast merk ik dat de mensen die voor ons werken ook arm zijn. Daarom probeer ik zo min mogelijk eten (en andere zaken) weg te gooien, maar in plaats daarvan steeds iets extra's te koken, zodat ik hen elke dag een bord eten kan geven. Mn vlees/kip/vis eten ze weinig, daarvoor is geen geld. In Nederland als ik een kip had gebraden die we maar half opaten, vergat ik die vaak in de koelkast totdat ie bedorven was. Nu zorg ik dat ik die halve kip op tijd weggeef, zodat er nog wat meer mensen van kunnen genieten. Dan is het goed te weten dat er een paar mensen in elk geval een lekkere volle buik hebben vandaag.

Vandaag was er nog wel een moeilijke situatie. We vonden dat Derrik, een van de guards, al een paar dagen beetje vreemd deed. Vanmorgen liep hij rond 8 uur nog steeds rond, terwijl hij om 6 uur al naar huis kon. Toen vertelde hij Michiel dat hij ziek is, hij heeft typhus, volgens de dokter. Hij heeft echter geen geld voor medicijnen (antibiotica) ongeveer €15,- dus heeft Chiel hem dat geld gegeven. Hij is nu 3 dagen vrij (toevallig hoe hij was ingeroosterd) maar even kijken hoe hij over 3 dagen is... En we vragen ons natuurlijk af of hij echt typhus heeft of dat er iets anders is, maar hij zag er flink ziek uit, dus dat er iets niet in orde is, was wel duidelijk. Gelukkig zijn wij tegen typhus ingeent, maar lekker is het natuurlijk niet. Tja, dat is dus ook Afrika.