In Nairobi was het warm en vochtig toen we aankwamen, het had net flink geregend. Na nog zeker 40 minuten wachten op de koffers konden we eindelijk door de douane en naar de uitgang. Gelukkig wachtte de 2 chauffeurs van AAR, de organisatie waarvoor Michiel gaat werken, ons al op om onze 5 (!!!) koffers mee naar de 2 auto's te nemen en ons naar ons luxe hotel, Fairview te brengen.
De rit met de auto van vliegveld de stad in brengt je meteen terug waar je bent. De verkeersdrempels in de snelweg (!) de geuren, soms kruidig, vochtig, soms beetje vies, maar écht Kenia.
Fairview Hotel bleek een geweldige keuze,(zie http://www.fairviewkenya.com/ voor de plaatjes) veel mooier, levendiger en gezelliger dan het Hilton waar we in januari inzaten (en ook nog goedkoper denk je dan als NL-er)! Na kopje thee op de kamer moe naar bed gegaan om volgende ochtend in beetje stress wakker te worden, want het was al 7 uur (1 uur tijdsverschil met NL) geweest en Michiel moest om 8 uur op kantoor zijn voor zijn 1e werkdag :). Gelukkig is kantoor 2 straten verderop, dus snel douchen, aankleden, nette pak, met stropdas en wit overhemd aan, ja hij zag er ook echt uit als de nieuwe directeur. Snel boterhammetje in de ontbijtzaal gesmeerd en naar binnen gepropt en in de auto met chauffeur richting AAR. Daar aangekomen schrok men wel een beetje, want bleek dan men hem eigenlijk pas maandag had verwacht (terwijl Michiel zijn komst wel eerder al had aangekondigd....). Maar goed, noord europese stiptheid meets pole pole (langzaam langzaam) mentaliteit van Kenia, daar moeten ze maar even aan gaan wennen bij AAR.
Ik deed ondertussen wat rustiger aan, lekker ontbijtje, beetje opgefrist. Daarna in het hotel rondgekeken, prachtige tuinen met palmbomen en een waterval, verschillende terassen waar je lekker kan zitten en wat kan eten of drinken, voor onze kamer is een soort speelweidje met een voetbal doel, tobias had dat in Januari echt heel leuk gevonden, zucht...
Daarna met beetje moeite Joel onze taxichauffeur die we in Januari hadden leren kennen gebeld en binnen 15 minuten stond hij voor mijn neus, wat een hele kunst is in Nairobi. Waarna ik rond 11 uur richting de Nederlandse school vertrok voor mijn afspraak met Saskia, de directeur daar.
De Nederlandsche school is gelegen op een enorm terrein, wat wordt gedeeld met de zweedse school. Veel gras, speeltoestellen (wip, schommels, glijbanen, speelhuisje etc), een kleine bibliotheek, 5 klaslokalen + creche en een kantoortje, verder mooie tennisbanen en een super zwembad met peuterbadje. Veilig en groen, wat wil je nog meer? Tobias gaat dit echt heel fijn vinden, lekker buiten rennen. Er zitten ongeveer 80-100 kinderen op deze school. Dit was echter de laatste schooldag van het jaar en wat opviel was dat men hele afscheidsceremonie hield voor alle docenten en kindjes die na de zomervakantie (die ze nu ook houden, terwijl het in Nairobi nu eigenlijk winter is) niet terugkomen. Dat verloop is natuurlijk niet zo raar, maar wel een beetje wennen denk ik voor ons, dat het toch een komen en gaan, een welkom heten en afscheidnemen van mensen zal zijn hier....
Op de Nederlandsche school kennisgemaakt met Tobias zijn juf, ze lijkt me aardig en een goede juf (duidelijk en beetje streng, maar op positieve manier, dus prima) voor Tobi. Daarnaast Kim persoonlijk leren kennen. Zij is ook leerkracht op de Nederlandse school en moeder van 2 kindjes. Michiel kent haar man vanuit zijn werk. Ik had al met haar gebeld en gemaild afgelopen mei, om wat info over Kenia uit te wisselen. Ten slotte met Saskia, de directeur van de Nederlandse school gesproken, want zij gaat terug naar Nederland en haar (huur) huis met zo goed als al haar meubels staat te huur. We zien haar zaterdag (morgen) om definitief te beslissen of we haar huis komende 3 maanden, totdat onze spullen in Kenya zijn te huren. Zou geweldig zijn, want de appartementen die je via hotelketens kan huren lijken ons nogal onpersoonlijk en zijn duur.
Daarna als een haas naar Michiel zijn kantoor met Joel, die op me had gewacht, want om 13.30 uur hadden we een afspraak bij AMSCO een programma waardoor Michiel UNDP personeel wordt (en via hun dus bij AAR aan de slag gaat). Voordeel is dat hij daardoor diplomatenstatus krijgt, met bijbehorende belastingvoordelen etc. Het gesprek bij AMSCO was behoorlijk verhelderend en gaf nog flink wat nieuwe info, oa dat onze spullen wel eens wat langer dan 2 maanden over zouden kunnen doen :(( maar ook dat AMSCO graag mijn CV wil hebben omdat ze wel wat mogelijkheden zien om voor mij evt ook een management baan te regelen. Ik ben er alleen nog niet uit, of ik zo snel weer aan het werk wil, maar goed, we gaan het zien. (We ontdekten trouwens ook net dat UN hier een HR officer zoeken, salaris ziet er ook aardig uit, dus dat is nog een optie, maar ik wil voor nu alles nog maar even open houden, was net zo gelukkig met mijn status als werkloze huisvrouw!)
Na AMSCO en nog een avontuur (we gingen even lopen om wat te eten, maar dat even lopen was toch wat verder dan gedacht in de hitte, michiel in zijn nette pak, we hadden heel wat bekijks...). Gelukkig liepen we op een gegeven moment tegen het Yaya center (groot winkelcentrum) aan waar ze heerlijke broodjes en taartjes verkochten, dus toen was alles weer goed. Daar liepen we zowaar Saskia weer tegen het lijf, waardoor Michiel ook even kennis kon maken met haar.
Daarna terug naar het hotel (dit keer wel met taxi) en toen even beetje opgefrist, want om 7 uur hadden we afgesproken met Frederic. Frederic is een Fransman en oud-collega van Michiel die nu sinds kort weer voor Airtel (voorheen Celtel, de ex-werkgever van Michiel) werkt in Nairobi. Dus er werden veel verhalen opgehaald uit de oude doos over collega's van Celtel en grappige situaties uitgewisseld, die ze allebei in Afrika hebben meegemaakt. Als straks Frederic's vrouw Alexa en zijn 2 zoons ook in Nairobi zitten, gaan we elkaar zeker nog vaker zien.
Moe en met enorm volle buik (lekker eten in het Fairview!) als een blok in slaap gevallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten